Kerstvakantie

Ik zit in de trein naar Warschau. Het is zaterdag morgen en de zon schijnt. De trein bestaat uit aparte coupes met daarin 6 mooie plekken die je af kunt sloten, zoals hij die in Nederland ook hadden in een ver verleden. Ik zit samen in de trein met Capucine. Capucine is een meisje uit Frankrijk, en ze is de grote vrouw die ik ooit heb ontmoet. Ze is even groot als mij, 1.92. We vertrekken samen naar Warschau. Zij vliegt vanavond nog naar Parijs en vlieg morgen naar Eindhoven. 
Ik heb een beetje een dubbelgevoel. Het is heerlijk om naar huis te gaan. Familie knuffelen, vrienden ontmoeten, kerst vieren en het nieuwe jaar inluiden. Maar toch overheerst nu een verdrietig gevoel. Het einde van mijn Erasmus komt steeds dichterbij. 
Vrijdag vertrokken de meeste studenten al naar hun eigen land om kerst en nieuwjaar thuis te vieren. Zeven januari beginnen we weer met de laatste maand van onze studietijd in Polen. Maar voor Rosella is haar Erasmus al afgelopen. Rosella is een Italiaans meisje en deed hier haar stage. Ze was een medewerker op het studenten ondersteuningsbureau. Gisterenavond hebben we nog een keer met ze alle gekookt. Belgisch stoofvlees van Belgisch bier, Spaanse aardappel omelet, Finse taart, Italiaans tiramisu cream en ijs. Nu denk je vast ik mis iets Nederlands. Ja dat klopt, ik heb alleen het (Unilever) ijs gekocht. 
Maar met volle buiken was het ook tijd om afscheid te nemen van Rosella. Ze had een foto voor me afgedrukt waar we samen opstaan en een lieve persoonlijke tekst om de achterkant. "Lieve Koen, ik wil je bedanken voor mijn tijd hier. Ik wilde dat ik je mee kon nemen. Ik ken niemand met een karakter zo lief als de jouwe. Blijf zoals je bent en dan zal er altijd geluk in je leven zijn. Liefs Rosella". Wat een schat. Een dikke knuffel en toen heeft ze haar naam op mijn Poolse vlag gezet. Afscheid nemen is zwaar. Het is bizar hoe snel je een band kunt opbouwen. Je leert elkaar goed kennen als je in een land bent waar je niets en niemand kent, de taal niet spreekt en alles nieuw is. Gelukkig zie ik iedereen naar de kerstvakantie terug, helaas Rosella niet. 
Maar toch wil ik niet afsluiten met een verdrietig gevoel. Nu ik in de trein zit komt ook het gevoel van naar huis gaan. Morgen vlieg ik al naar Eindhoven. Twee weken heerlijk om jullie weer te zien. Ik kijk er naar uit. Zie jullie snel!